BRKANOVIĆ, Željko

BRKANOVIĆ, Željko, skladatelj i dirigent (Zagreb, 20. XII 1937). Sin skladatelja Ivana Brkanovića. Gimnaziju završio 1956. u Zagrebu. Usporedo je učio klavir u Gradskoj muzičkoj školi 1946–54. i Državnoj muzičkoj školi 1954–57, zatim studirao 1957–62. na Muzičkoj akademiji u Zagrebu kod S. Stančića te diplomirao 1962. Studij kompozicije započeo kod svog oca, a završio na Fakultetu za muzičku umjetnost u Skoplju kod T. Proševa 1976–79. Polazio je i tečajeve dirigiranja na akademiji Chigiana u Sieni 1965. kod H. Scherchena i B. Riguccija. Karijeru započeo kao dirigent splitske Opere 1964–66, potom je korepetitor i dirigent Opere u Zagrebu 1966–69, te od 1969. muzički urednik i producent RTV Zagreb. Uz to djeluje kao pedagog, od 1968. asistent na Muzičkoj akademiji, 1975–76. nastavnik komorne muzike na Funkcionalnoj muzičkoj školi, 1980–88. profesor kompozicije na Muzičkoj akademiji u Titogradu te usporedo od 1984. docent za teoretske predmete na Muzičkoj akademiji u Zagrebu. — Kao dirigent najviše priznanja stekao je izvedbama u nas manje poznatih komornih opera suvremenih autora E. Křeneka (Cijena povjerenja, jugoslavenska praizvedba, 1966), H. Sutermeistera (Max i Moritz, jugoslavenska praizvedba, 1966), B. Blachera (Apstraktna opera br. 1, jugoslavenska praizvedba, 1968), B. Brittena (Mali dimnjačar), G. C. Menottija (Konzul) i drugih. Posebnu je pažnju pobudio suvremenom praizvedbom, 1979, novootkrivene Mise br. 2 kotorskog skladatelja Jerolima Fiorellija, koju je pronašao i za tu prigodu obradio. — Vlastite skladbe većinom temelji na naslijeđenim, klasičnim oblicima, koje preobražava, obrađujući ih suvremenim tehnikama i izražajnim sredstvima (aleatorika, elektronski zvuci, mikrotonalnost). Osobitu sklonost očituje prema arhaičnim elementima i mitskim sadržajima (Nomos, Karijatide) te prema djetinjem izrazu (Šest lekcija), a ponekad se nadahnjuje i folklornim motivima (Sedam pjesama Hrvata iz Hercegszanta, Bokeljski scherzo). Mjestimice se služi brojnim udaraljkama da bi istaknuo ritmičku komponentu skladbe. U traganju za novim zvukovnim senzibilitetom u svoju glazbu unosi novoromantičku izražajnost. Djela mu se izvode i u inozemstvu (u Bruxellesu, Londonu, Beču, Stockholmu, SAD i dr.). Za Koncert za klavir i orkestar dobio je Vjesnikovu nagradu »Josip Slavenski« 1983. Povremeno objavljuje osvrte i komentare domaćih kompozicija u Vjesniku (1978, 3. VIII), Zvuku (1980, 3) i na III programu Radio-Zagreba (1979–81. i od 1988).