CAR, Duško

CAR, Duško, publicist i dramaturg (Vukovar, 8. IX 1931). Pravo ime Stjepan Car. U Zagrebu maturirao (1950) i diplomirao jugoslavenske jezike i književnosti na Filozofskom fakultetu (1955). Od tada kritičar, adaptator i dramaturg na Radio-Zagrebu. Od sredine pedesetih godina objavljuje književne i kazališne osvrte, kritike, feljtone, eseje te polemike u hrvatskom, srpskom i bosanskom tisku (15 dana, Književnik, Republika, Dubrovnik, Hrvatski tjednik, Telegram, Delo, Život, Pozorište). Piše o hrvatskim i srpskim piscima (M. Krleža, I. G. Kovačić, V. Desnica, R. Marinković, S. Novak, A. Šoljan, O. Davičo, B. Nušić), te o K. S. Stanislavskom. Idejno angažiran tumačio je sporne umjetničke, književne, kulturne i društvene pojave izlažući pretežno osobna stajališta. Na Radio-Zagrebu emitirani su njegovi putopisni zapisi iz Burme, Indije, Ceylona, Sudana i Južnog Jemena, koje je obišao 1962. Autor je radijske antologije hrvatske poezije Od Matoša do naših dana (emitirane krajem šezdesetih). Kao dramaturg Radio-Zagreba adaptirao je oko sto radio-romana i priredio više radio-drama. Izradio je tri adaptacije Marinkovićevog Kiklopa, a Maestrova smrt je izvedena i na televiziji. Zapažena je i njegova adaptacija Šume Striborove Ivane Brlić- Mažuranić pod naslovom Malik Tintilinić i drugovi, koju je režirao s M. Marottijem za dječji radio-dramski program. Za biblioteku Dobra knjiga »Školske knjige« priredio je i komentirao 1974. Nušićeve komedije, Davičovu Pesmu te Novakov roman Mirisi, zlato i tamjan. Neki su njegovi radovi prevedeni na slovenski i makedonski.