ALBERTINI, Antonio

traži dalje ...

ALBERTINI, Antonio, pravnik i pisac (Poreč, 2. IV 1776 — Venecija, 8. II 1836). Sin je Francesca i Maddalene, rođ. Mainenti. U osnove gramatike, književnosti i filozofije uputio ga je lektor mjesnog samostana dominikanaca, u pravne znanosti neki otac Cirilo, a ostalo je naučio sâm. U sedamnaestoj godini postao je pomoćnik i vicekancelar na sudu u Poreču, gdje je ostao do pada Venecije. God. 1803. bio je »cancelliere votante« pri istom sudu s titulom suca, zatim stariji prisjednik na krivičnom sudu za Istru (1807) i državni tužilac u Regno Italico. God. 1812. bio je sudac građanskog suda u Rovinju te carski tužilac za francuske vladavine. Povratkom Austrije (1814), imenovan je predsjednikom građanskog suda u Kopru, gdje je bio i povjerenik sudske organizacije. God. 1816. postao je stalni provincijalni savjetnik na sudu u Rijeci, a 1819. provincijalni savjetnik, zatim prisjednik na Tribunale di Appello Generale di Venezia. Utopio se u Canalu Grande u Veneciji. — Popularnost je stekao djelom Del diritto penale, koje je za kratko vrijeme postalo poznato u Italiji i drugdje. Bavio se i književnošću. Pjesničke i dramske tekstove tiskao je u Corriere delle Dame di Milano, 1810 (Due sermoni, Composizioni poetiche i dr.) i u Giornale teatrale, 1819 (Ettore). Preveo je u slobodnom stihu odlomke iz Ovidijevih Heroida (Arianna e Teseo, 1810; Laodamia a Protesilao, 1822). Njegov Cantico di un Solitario uvršten je u Raccolta di Poesie per la Pace celebrata in Capodistria (Trst 1814). U rukopisu je ostavio više tragedija (Atala, više puta izvedena na sceni; Cleopatra, Mirza), pjesničkih tekstova (Miscellanea i dr.), proznih zapisa, prijevoda i govora te pravnu raspravu I Rustici dell’Istria meridionale ossia ricerche istorico-giuridiche, dirette a scoprire le cagioni dei frequenti delitti di rapina in quella provincia.

DJELA: Inno all’Eternità, indirizzato al signor Marco Costantini da Rovigno nel giorno della sua laurea dottorale. Padova, Tip. Nel Seminario, 1814. — Del diritto penale vigente nelle provincie lombardo-venete. Venezia, Alvisopolo 1824, I–III; Merlo 1834, IV.
 
LIT.: Gian Jacopo Fontana: Esame ragionato degli studi e delle opere edite ed inedite di Antonio Albertini da Parenzo. Venezia, Molinari 1836. — Emilio Tipaldo: Biografia degli Italiani illustri nelle scienze, lettere ed arti del secolo XVIII e dei conttemporanei, 4. Venezia 1837, 480–482. — Carlo Combi: Saggio di Bibliografia istriana. Bologna, Forni, 1967.
 
Giovanni Radossi (1983)

 

članak preuzet iz tiskanog izdanja 1983. – 2021.

Kratice i simboli

Latinska zemljopisna imena u impresumu tiskanih djela

Citiranje:

ALBERTINI, Antonio. Hrvatski biografski leksikon (1983–2024), mrežno izdanje. Leksikografski zavod Miroslav Krleža, 2024. Pristupljeno 14.10.2024. <https://hbl.lzmk.hr/clanak/albertini-antonio>.