BAČIĆ, Janko, pedagog (Novaki kod Karlovca, 31. I 1870 — Zagreb, 14. I 1965). Pučku školu polazio je u Hrnetiću (1876–1880), gimnaziju u Karlovcu (1880–1888), filozofiju i klasičnu filologiju slušao na Filozofskom fakultetu u Zagrebu te diplomirao 1893. Službovao je u Bjelovaru (1893–1902), Petrinji (1902–1914), ponovno u Bjelovaru i u Zagrebu do umirovljenja 1936. — Pisao je rasprave i članke o jeziku i pravopisu (Nastavni vjesnik, 1918/1919. i 1930/1931) te članke iz pedagogije i filozofije objavljujući ih u listovima i časopisima: Nastavni vjesnik (1913/1914–1919/1920, 1925/1926–1932/1933, 1933/1934), Nezavisnost (1918/1919, 1930. pod pseudonimom Ljubo Istinković), Ilustrovane novosti (1919), Jugoslavenska obnova-njiva (1919/1920). Beletrističke radove (crtice, basne, aforizme) objavljivao je razmjerno kasno u Omladini (1929/1930–1931/1932). Poznavao je gotovo sve slavenske jezike, većinu evropskih te grčki i latinski. Potkraj života pisao je sentencije i proučavao Kantovu Kritiku čistoga uma (Kritik der reinen Vernunft). Rukopisi su mu sačuvani u obitelji.
DJELA: Listovi zaboravljenog filozofa mladoj djevojci (pseud. Ljubo Istinković). Bjelovar 1918.
LIT.: F. R.: I srednjoškolski profesori protiv sistema. Kršćanska škola, 41(1937) 9/10, str. 132–134. — Ivan Esih u Leksikonu pisaca Jugoslavije, 1. Novi Sad 1972.
Mate Zaninović (1983)
