ELEZOVIĆ, Franjo

ELEZOVIĆ, Franjo (Franja), latinist i pedagog (Šolta, 1845 — Beograd, 7. VII. 1927). Nižu gimnaziju polazio u glagoljaškom sjemeništu u Priku kraj Omiša 1857–61, višu završio u Splitu 1865. Bogoslovne studije u Padovi prekinuo te otišao u Beograd, gdje je završio Veliku školu. Bio gimnazijski nastavnik u Srbiji, a posljednjih godina honorarni profesor latinskog jezika pri Filozofskom fakultetu u Beogradu. — Piše latinske stihove, uglavnom prigodničarske, u klasicističkoj maniri, među kojima je velik dio ostao u rukopisu. U vlastitoj nakladi tiskao je 1897. knjižicu Carmina, u koju je uvrstio ode u slavu Obrenovićima, nekoliko epigrama i dvije elegije. Odom Grex languet sine Pastore i epigramom Pro gratiarum actione zastupljen je u knjižici Illustrissimo ac reverendissimo domino domino Marco Calogera, episcopo Spalatensi et Macarensi (Split 1867; privezak 9 u: Miscellanea Dalmata, Zara 1821–1871, 4). Autor je i epikedeja u spomen Jovanu Cvijiću (Universitetski život, 1927). Objavio komentare uz prva tri pjevanja Vergilijeve Eneide (Beograd 1901) te uz odabrana mjesta iz Ovidijevih Metamorfoza (Beograd 1910). Pisao o položaju latinskog jezika u gimnaziji, o učiteljskom zvanju i drugim pedagoškim temama u beogradskim periodicima Škola (1871, 1873–75, 1904), Nastavnik (1892, 1896), Prosvetni glasnik (1900).