KOROLIJA, Mirko

KOROLIJA, Mirko (Mirko Uroš), pjesnik i dramatik (Kistanje, 9. IX. 1886 — Šibenik, 10. VII. 1934). Gimnaziju završio 1906. u Zadru, studij prava s doktoratom u Pragu 1912. Službovao te godine u Kistanju, potom do 1919. u Zadru. God. 1921–27. bio dramaturg i do 1928. ravnatelj Narodnoga pozorišta u Splitu te do 1930. u Sarajevu, potom inspektor Ministarstva prosvjete u Beogradu. Pjesme objavljivao u periodicima Neven (1898), Pobratim (1900–02), Savremenik (1907–12, 1914, 1921), Brankovo kolo (Srijemski Karlovci 1908–11), Srpski književni glasnik (Beograd 1908, 1910–14, 1921–28, 1930–31), Bosanska vila (1910, 1914), Književni jug (1918–19), Misao (Beograd 1919–20, 1922, 1929), Kritika (1920–21), Omladina (1920–21), Pobeda (1921–23, 1925–27), a zavičajne reportaže i putopise u beogradskoj Politici (1929–34). Zbirke Pesme (1914) i Nove pesme (1930), erotskih, ljubavnih i rodoljubnih motiva, stilski su bliske pučkoj poeziji i poetikama G. Carduccija i G. D’Annunzija. Izbor iz njih tiskao je 1933 (Pesme). U stihovanim dramama Zidanje Skadra (1920; te godine izvođena u zagrebačkom HNK; Demetrova nagrada) i Jugana, vila najmlađa (praizvedba u Splitu 1921; cjelovito objavljena u Ljubljani 1925. u slovenskom prijevodu, 1931. u novosadskom Letopisu Matice srpske, knj. 327) tematizirao je stvaranje Kraljevine SHS. Nedovršena drama o bizantskoj carici Zoe Porfirogeneta objavljena mu je 1935. u Magazinu sjeverne Dalmacije. Preveo i nekoliko drama s talijanskoga. Uvršten je u Antologiju novije srpske lirike (Zagreb 1911) i Antologiju srpskog pjesništva u Hrvatskoj dvadesetog vijeka (Zagreb 2002). Jugoslavenski orijentiran, bio je jedan od ideologa Organizacije jugoslavenskih nacionalista i predsjednik njezina Direktorija 1922–23. Rukopisna mu je ostavština izgorjela u rodnoj kući 1944, a dio korespondencije čuva se u Arhivu SANU u Beogradu (sign. 1450–VII).