KOVAČIĆ, Dinko

KOVAČIĆ, Dinko, arhitekt (Split, 30. IX. 1938). Završio gimnaziju u Splitu 1957, diplomirao u V. Turine 1963. na zagrebačkom Arhitektonskom fakultetu (AF). U Splitu projektant u građevinskim tvrtkama »Tehnogradnja« od 1964. i »Lavčević« od 1969, od 1979. u tamošnjem odjelu Zavoda za arhitekturu AF, od 1994. vodi vlastiti arhitektonski biro. Te godine na AF izabran za naslovnoga docenta, 1998. za naslovnoga izvanrednoga profesora i 2001. redovitoga; od 1995. voditelj ljetne škole AF u Bolu. Od početka djelovanja posvetio se stambenoj arhitekturi. Na splitskim Gripama projektirao je i izveo nebodere »Gripe« (1966), zgradu u Paićevoj ul. (1968) i stambeno-poslovni blok Dvornikovi dvori u Ul. slobode (1991). U naselju »Split 3« realizirao Ul. braće Borozan (1973, s M. Zorićem, Nagrada »Vladimir Nazor« i Republička nagrada Borbe 1974, danas Ul. Šime Ljubića), Ul. Dinka Šimunovića (1975, Nagrada grada Splita 1976) i Odesku ul. (1983), u kojima je uspjelo interpretirao urbanističku temu rehabilitacije pješačke ulice kao gradogradbene forme, a odabirom materijala i obiljem slikovitih detalja te naglašeno plastičnim formama i dinamičnim vertikalama promicao novi oblikovni registar u stambenoj izgradnji. U arhitekturi obiteljskih kuća, u Splitu na Mejama (Marjanović—Popović, 1971; Stupalo, 2000, Nagrada »Drago Galić« 2001), u Malom Ratu kraj Omiša (Pilić, 1985) i na Korčuli (Skokandić u uvali Vrbovica, 2006), uspostavio visoke standarde. Primjenom autohtonih materijala i prostorne koncepcije u kućama za odmor u Ražnju kraj Rogoznice (Miličić—Krstulović, 1972; Kovačić, 1998), Slimama kraj Zadvarja (Čizmić, 1981) i izletištu u Vrulji kraj Omiša (1988) nastojao je reafirmirati lokalne tradicionalne arhitektonske elemente. Na području turističke izgradnje istaknuo se hotelom »Bretanide« (1986) u Bolu, maštovito primijenivši prostorne tipove i oblikovne citate iz mediteranske graditeljske baštine, te dubrovačkim hotelom »Uvala« na Lapadu (2004). Projektirao je i izveo osnovnu školu u Žrnovnici (1990) te u Ul. Matice hrvatske u Splitu srednjoškolski centar (1992) i Ekonomski fakultet (2001, Nagrada Slobodne Dalmacije 2002, dogradnja 2006). U Splitu je također realizirao opskrbni centar trgovačke tvrtke »Dalma« u Ul. Dinka Šimunovića (1974) i poslovnu zgradu Tvornice duhana Rovinj (2002), koji se ističu unutarnjim uređenjem, crpnu stanicu gradskoga vodovoda (1981) i studentski dom na Spinutu (2003), a na Braču pristanišnu zgradu zračne luke (2006). Oblikovao interijere poslovnice Splitske banke i restauracije »Bogart« u Splitu (obje u Ul. Dinka Šimunovića) te restauracija »Vidovica« u Bolu (1992) i »Hanibal« u Hvaru (1997). Osvojio je prve nagrade na natječajima za novo groblje Drenova u Rijeci (1981, s Vjekoslavom Ivaniševićem), hotel »Plaža« i marinu u Omišu (1990), hotele »Rujnica« u Malom Lošinju (1998) i »Uvala« u Dubrovniku (2001). Izradio projekte za splitski Tehnološki fakultet (1982) i Dom umirovljenika na Zenti (1988). Retrospektivne izložbe priređene su mu u Zagrebu (2000), Splitu (2001), Parizu i Bruxellesu (2002) te Strasbourgu (2003), a skupno je izlagao na Zagrebačkom salonu (1973 – nagrada, 1976, 1979, 1982, 2000). Projektirajući djela koja su prvi snažni otkloni od moderne arhitekture internacionalnoga stila, od pol. 1970-ih izdvojio se kao središnja autorska osobnost splitske arhitekture. God. 2004. dobio godišnju Nagradu HAZU za područje likovnih umjetnosti i Nagradu grada Splita za životno djelo. Redoviti je član HAZU od 2006.