LEIB, Vladimir, glumac (Vrbanja, 8. IV. 1913 — Zagreb, 30. V. 1998). U Zagrebu 1933. završio klasičnu gimnaziju te 1948. Dramski studio pri HNK, gdje je bio angažiran 1933–36. i 1948–57 (u međuvremenu radio u osiguravajućoj zadruzi Croatia). Korpulentan, izražajne mimike i glasa (tenor), istaknuo se kao interpretator komičnih i karakternih likova, a posebno kao Potkoljesin (N. V. Gogolj, Ženidba, 1948), Messer Nicia (N. Machiavelli, Mandragola, 1950), Gazda Jova (B. Nušić, Opštinsko dete, 1951), Advokat pl. Majur (K. Mesarić, Gospodsko dijete, 1951), Špekin (Gogolj, Revizor, 1953), Tubal (W. Shakespeare, Mletački trgovac, 1954), Paron Vincenzo (C. Goldoni, Ribarske svađe, 1956). Od 1957. do umirovljenja 1975. bio član Zagrebačkoga gradskoga kazališta »Komedija«, gdje je odigrao osamdesetak uglavnom srednjih uloga, a zapažen je kao Obložder (M. Držić i V. Rabadan, Dubrovačka vragolija, 1959), Vadim Romanov (P. Ustinov, Romanov i Julija, 1959), Vodnik policije (S. Mrożek, Policajci, 1960), Matko (F. Hadžić, Hotel za luđake, 1961), Instalater Stuks i Nogometni sudac (E. Kishon, Sve same varalice, 1964) te u operetama i mjuziklima kao Marquis de Quimperville i Redarstveni organ (I. Tijardović, Mala Floramye, 1956. i 1960), Bela Pörkelty (P. Ábráhám, Viktorija, 1958), Polycarpio (F. Suppé, Boccaccio, 1964), Vrhovni dvorski meštar (S. Albini, Barun Trenk, 1965) te Wurtzinger (I. Kálmán, Grofica Marica, 1965). Na filmu ponajviše glumio u povijesnim koprodukcijama G. Parolinija (Anno 79: La distruzione di Ercolano i Il vecchio testamento, 1962).
Ozana Iveković (2013)
